Ketambe

Zaterdag 11-6-2016

Vandaag is weer een reisdag. Ik ga op weg naar Ketambe. Maar niet voordat ik eerst de twee vulkaans, Sibayak en Sinabung vanuit een mooie uitzichtspunt heb mogen aanschouwen. Sinabung is 3 weken geleden nog uitgebarsten. Je ziet nu nog wel rook uit de vulkaan komen en je ziet ook de lava, maar verder is er niet veel te zien.
Ik kom nu meer door het christelijke deel ipv het islamitische deel. Ik zie nu voor het eerst ook eettentjes met de aanduiding b1 (hond) en b2 (babi, varken). Deze aanduidingen om de islamitische landgenoten niet al te veel voor het hoofd te stoten met deze onreine dieren. Ik had niet verwacht het zo duidelijk te zien. Ik had al eerder gevraagd aan de gidsen of er hond gegeten werd en ze deden daar altijd maar een beetje vaag over.
Op een gegeven moment is weer duidelijk te zien dat we weer terug in Aceh zijn, het islamitische deel. Weinig kerken meer en meer moskeeën en weer meer gesluierde vrouwen.
Het landschap is supermooi. We komen weer in het gebied van het Gunung Leuser NP. Hier ga ik morgen ook wandelen. Om heel eerlijk te zijn, zie ik er een beetje tegenop. Juist iets wat ik waanzinnig leuk vind, maar omdat ik me niet fantastisch voel, heb ik eigenlijk alleen maar het gevoel van... hoe moet ik mijn tijd doorkomen totdat het over is.. erg eigenlijk....
Uiteindelijk komen we bij de lodge. Het ziet er echt waanzinnig mooi uit. Hele mooie bloemen en planten rondom de huisjes. Het trekt veel vlinders aan. De huisjes zijn weer erg mooi en simpel. Er zit nu zelfs geen wasbak in de badkamer...nu ja, daar komen we ook wel weer uit, gelukkig heb ik nog genoeg water bij me.

Ik heb vandaag ontbijt en lunch maar overgeslagen, in het kader, ik heb geen trek en alles wat ik eet komt er toch weer uit. Ik heb wel wat hartkeks gegeten om toch wat meer binnen te krijgen dan alleen water. Het lijkt wel te helpen. Ik loop pas weer leeg bij aankomst bij de huisjes. Ik probeer vanavond wel weer wat te eten, gado gado, compleet met tomaat en komkommer... navraag leert me dat het wel met mineraalwater gewassen is en omdat het bij de lodge zelf is, heb ik geen zin om dit in twijfel te trekken... en anders merk ik het wel weer.

Het is keihard gaan regenen... de stroom valt ook meteen uit, evenals de wifi... nadeel is dat de beesten gezellig op mijn ipad komen zitten... alsof ze me al niet genoeg weten te vinden.

Net met de gids voor morgen gesproken. Hij heeft Butra en ook hij is wel lekker relaxed... gelukkig.

Zondag 12-6-2016

Vandaag vertrekken we om 9 uur. Ik krijg eerst een paar bloedzuiger protectie 'sokken' die ik aan moet trekken. Ze zien er uit alsof je ze over je schoenen heen aan moet trekken... ik zit me net te bedenken dat dat eigenlijk wel heel raar is, omdat je dan al je grip kwijt bent.... krijg ik van een van de mannen van de lodge te horen dat ik eerst mijn schoenen uit moet doen... lekker sloom... ik zie ze me uitlachen, terwijl ik het nu wel goed doe :-)
We lopen een eind langs de weg, passeren nog een roeiboot waar Leonardi di Capri een paar maanden geleden inheeft gevaren (zouden ze dat bootje nu verder nooit meer gebruiken?)... en zien dan onze eerste oerang oetang in het wild! Wauw, dat had Butra goed gezien. Ik vraag hem hoe hij dat zo snel zag, want die bomen zijn mega hoog en je ziet bijna niets, zelfs niet nu je weet dat er een oerang oetang in de boom zit....hij zag dus dat die oerang oetang wat fruitresten naar beneden gooide... goed gezien! Nog een eindje langs de weg... om daarna de jungle in te gaan. Dit betekent zoveel als, geen pad, gewoon recht omhoog! Okay! Mmm.. goed opletten dat ik niet naar beneden glijd... 't heeft na gisterenavond en vannacht, ook vanmorgen nog geregend. Ik besluit maar niet te veel te kijken naar hoeveel we nog omhoog moeten, maar te concentreren op wat ik doe en regelmatig te rusten. Dat gaat goed. Ik vind het, zacht uitgedrukt, behoorlijk pittig. Na een poos te hebben geklommen, komen we een stel tegen die een eindje voor ons op de weg liepen... dat geeft me moed, dat zij dus kennelijk even snel of beter gezegd, langzaam gaan. We gaan nu een klein stukje omlaag om dan weer omhoog te gaan. Ik probeer te genieten, maar merk dat ik voorlopig nog teveel bezig ben boven te komen... waarom deed ik dit ook al weer? Ik ga stug door... net op het moment dat ik tegen de gids wil zeggen dat dit misschien toch niet zo'n goed idee was, zie ik het andere stel weer... dat geeft me toch weer moed.... kom op... zou het de hele dag zo gaan? De gids blijft nog een klein tijdje achter het andere stel aanlopen en gaat dan van het pad af, recht door de jungle, stukje naar beneden en dan weer omhoog, omhoog.... na 1,5 uur zie ik het echt niet meer zitten, dus ik vraag de gids of we even wat langer kunnen rusten.... hij geeft aan dat we dat het beste kunnen doen op het vlakke stuk en daar zijn we bijna... voor mij voelt het nog ver weg, ik kan mijn ene been niet meer voor mijn andere zetten, heb het gevoel of ik steeds wegglijd of achter wortels blijf steken met mijn voet... We gaan op een boomwortel zitten en eten een paar banaantjes... ik voel me weer helemaal bij komen, alsof Popeye zijn spinazie heeft gehad.... en vanaf toen werd het leuk! Tuurlijk blijft het heuvelachtig en moet je klimmen en dalen, van het pad af, door de struiken, noem maar op, maar niet meer zoals die eerste 1,5 urige klim (die door velen ongetwijfeld in minder tijd afgelegd kan worden).
Als eerste zien we de Thomas's Langur. Leuke beesten... je kan ze niet zo goed zien als in Bukit Lawang, want hier zitten ze hoog in de boom, maar ze zijn wel erg actief... we komen ze dan gedurende de dag regelmatig tegen... gezellig met elkaar spelend, slingerend etc. Verder zien we allerlei kleine dingen, zoals verschillende insekten, zoals de niet giftige veelpoot (in tegenstelling tot degene met rode poten, in Bukit Lawang), paddestoelen, enkele bloem.... De lunch bestaat weer uit nasi goreng, ideale lunch wat mij betreft! Na de lunch zien we een oerang oetang, deze zijn nog moeilijker te zien dan de Thomas Leaf monkeys, die zeer beweeglijk zijn... een oerang oetang zit stil... hij eet zijn fruit en verschuift dan een stukje... de gids gaat me voor via allemaal niet officiele paden om een zo goed mogelijk zicht op de oerang oetang te krijgen. Dat lukt goed, alleen met al die takken en tegenlicht, lukt het me niet een goede foto te maken... totdat we precies onder hem staan terwijl hij zich verplaatst... kan ik een fantastische foto maken van... zijn kont!
Terwijl we kijken zien we tussen de Thomas Leaf monkeys een eekhoorn... de black giant squirrel... ik kan hem goed zien... wat een fantastisch mooie staart heeft ie.
Het is al tegen 3en, dus ik heb de keus, of doorgaan en dan weer klimmen... of teruggaan (niet zelfde weg).... ik besluit dat het mooi geweest is... dit pad terug is een stuk makkelijker dan wat wij eerder op de dag hebben gedaan, via een mooi pad.... anyway... het is een mooie wandeling geweest, ondanks het zware begin. Amri komt ons ophalen zodra we bij de weg aankomen... ik vraag me eerst af waarom... zodra we nog hele stukken met het busje naar beneden rijden, begrijp ik waarom.... 
Bij een stuk slechte weg, lijkt het erop dat de weg niet komt doordat ie 'versleten' is, maar doordat er stenen e.d. op zijn komen te liggen... ik vraag of dit komt door een lawine, maar het is 5 maanden geleden gebeurd doordat de rivier te hoog stond. Wauw.

Terug bij de lodge, klets ik nog met de gids (die zichzelf tot mijn surrogaat zoon heeft gebombardeerd :-)) en de nieuwe gasten... een stel uit de uk die voor een half jaar aan het reizen zijn. En terwijl het donker wordt, verschijnen de vleermuizen al weer die in het (kleine) restaurant de nodige duikvluchten maken.