Masoala NP

Donderdag 7-9-2023

Vandaag zouden we naar een ander deel van het park gaan, maar Rami vond het beter nog een naar het circuit hier dichtbij te gaan. Het is zonnig en dan zouden we meer vogels kunnen spotten. De klim omhoog gaat al vele male beter dan gisteren… ten eerste weten we nu de weg en weten hoeveel we moeten klimmen… er staan nl. ook om de 50 meter afstandsbordjes langs het pad. Voor het eerste stuk klimmen tel ik stappen, phychisch lijkt het dan minder ver en dat werkt voor mij heel goed.
We zien inderdaad meer vogels, maar makkelijk is het niet, want de meeste zitten in de toppen van de boom. Ook zien we de red ruffed lemuur weer. We hebben ze beter kunnen zien, maar de foto’s zijn nog steeds niet geweldig omdat de lichtomstandigheden niet fantastisch zijn. Zo nu en dan gaan we van het pad af, kruip door sluip door, en soms kom je dan mooi dingen tegen, zoals de short-legged ground-roller, een mooie vogel.
Op de weg terug komen we nog andere toeristen tegen die ergens naar staan te kijken. Het blijkt een slapende pygmee kingfischer te zijn. Nog voor ik een foto kan maken, is ie van alle belangstelling wakker geworden en vliegt een eindje weg… wel dichtbij genoeg om alsnog een foto te kunnen nemen.
Al met al een leuke wandeling van bijna 4 uur. Raar genoeg veel minder zwaar dan gisteren aan het einde van de dag, zelfde plek maar de wandeling was toen korter.
Voor de lunch staat onze gezamenlijke vriendin al weer te wachten. Een hond die ontzettend goed is in bedelen. Ze kan op 2 pootjes zitten, op haar rug liggen en ontzettend innemend naar je kijken. Wij zijn de beroerdste niet en laten ons graag verleiden… maar wel door iets mee te nemen naar het strand en het haar daar pas te geven. We hebben ook gezien dat het Costaricaanse stel zich ook laat verleiden, zij zijn iets guller dan wij, van hen krijgt ze alles wat ze niet op kunnen eten, ook op het strand.
De middag brengen we door op ons terras. In de schaduw, wat wind… een lekker temperatuurtje. Terwijl we daar zitten komt er opeens een Souimanga sunbird een kijkje nemen.. hij bleef heel mooi voor het terras een tijdje hangen terwijl ie ons bekeek. Jammer dat ik geen camera bij de hand had, maar het was een mooi momentje.
Het huisje is erg mooi, maar voor westerse begrippen heeft het wel de nodige mankementen. Wij zijn de moeilijkste niet, dus zodra we er geen last van hebben (wc trekt niet door, maar er is wel een emmer met een bekertje die je kan vullen), zien wij geen reden tot klagen. Wat wel wat lastig is, is dat het water in de wasbak niet wegloopt. We vragen iemand van het hotel het te verhelpen. Ze komen en gaan aan de gang… resultaat is dat de wasbakken leeg zijn en dat ze het niet kunnen fixen, maar als je de kraan niet te ver open doet, zou het moeten werken. Of we kunnen een andere kamer krijgen. We zijn ondertussen erg gehecht geraakt aan ons fijne terras, dus dat gaat niet gebeuren, dan maar wat ongemak.
Om 18 uur vertrekken we voor de nachtwandeling. Zoals meestal het geval is gaan we niet het park in. We lopen langs een pad parallel aan het strand. Ook daar staan dezelfde bomen als in het park dus dat is prima voor de nachtwandeling. We komen langs dit pad ook door een visserskamp. Het lijkt net een dorpje met hutjes, maar de mensen wonen hier niet altijd. Terwijl we er doorheen lopen, zien we dat ze de vis aan het roken zijn. Ook moeten we voorzichtig zijn om niet tegen een lijn met vishaakjes te lopen die over het pad gespannen is. Rami gaat rustig door met het zoeken met zijn lamp. Naast een krab, een kikker en kameleon, zien we ook een scops uil, een sportive lemur en een mouse lemur. Een mooi resultaat.
We besluiten het morgen rustig aan te doen en pas in de middag te gaan wandelen… krijgen onze kuiten ook weer wat rust.


Vrijdag 8-9-2023

Ondanks dat we vandaag rustig aan doen, staan we op dezelfde tijd op, nl. zodra het licht aangaat… dit keer zijn ze laat met de stroom, dus dat was half 7. We zijn al de hele vakantie braaf bezig met onze oefeningen in de ochtend. Hard nodig, want zo warm is het niet en verder is het wat vochtig waardoor ik me echt stijf voel. Eigenlijk doet mijn voet met mijn peesplaatontsteking minder zeer dan mijn onderrug. Waarschijnlijk door het ongelijke landschap, waarbij je meer je voorvoet gebruikt. Aan het einde van de dag voel ik mijn voet meestal wel.
Het weer is weer goed, dus we kunnen lekker wat relaxen… beetje schrijven, foto’s selecteren, wat lezen op ons terras… aan het einde van de ochtend gaan we naar het strand. Het is wat winderig en te koud om te zwemmen, maar in de strandstoelen is het goed liggen. De thee wordt geserveerd… we krijgen zelfs een tafeltje. Onze opportunistische vriendin houdt ons gezelschap in de hoop dat er nog iets te halen valt. Na een tijdje komen er ook wat dames langs die wat proberen te verkopen. We kiezen het één en ander uit en zijn blij met onze aankopen.
Om 15 uur vertrekken we voor onze wandeling voor vandaag. Na nog een oponthoud van een vergeten lensdop gaan we op weg. We beginnen op het strand. Al bij de rand van het terrein van de lodge, hebben we geluk… in de bomen daar is het druk met vogels, we zien de Blue Vanga, de Madagascar cuckoo-shrike en de Madagascar White-eye. Voorbij het visserskamp verlaten we het strand en klimmen we een flink stuk. Pas als we boven zijn, zien we hoeveel… rechts van ons is een prachtig ravijn… daar wil je niet in vallen. We lopen verder en zien twee mannen met hun gids. We herkennen ze nog van het hotel in Tana. Ze hebben twee Red Ruffed Lemurs gespot. Hoewel ze hoog in de bomen zitten, kunnen we ze goed zien. Nice! We lopen weer verder… Rami is voor ons op zoek naar de Scaly Ground-roller. Een vogel die ook weer alleen hier voorkomt. We zoeken op wat verschillende plekken, maar hij laat zich niet zien. We besluiten naar het dorp te gaan. Rami heeft daar achter vanmorgen de White-fronted Brown Lemurs gezien en heeft goede hoop dat we ze nog kunnen zien. Weer terug, een ander pad naar beneden, langs een provisorische elektriciteitscentrale komen we bij het dorp aan. We zijn meteen dé attractie… van alle kanten komen mensen aan met tasjes en ze stallen hun koopwaar uit. We vertellen Rami dat we vanmorgen al wat van een paar dames hebben gekocht… ja, dat weten ze… misschien juist daarom. We lopen door het dorp… Rami gaat zijn telefoon halen die hij kennelijk hier heeft opgeladen… wij wachten en zien op een gebouwtje een hele lijst met namen hangen…. 108 namen van kinderen die allemaal toegelaten zijn tot de 6th grade, tenminste als de directeur het toestaat. Dit dorp is een stuk groter dan ik dacht, als je zoveel kinderen hebt van ongeveer dezelfde leeftijd. We lopen weer verder en bij een paar bomen, achter de waterput, bij een huisje zien we de White-fronted Brown Lemurs. We zien eerst het vrouwtje… zij is helemaal bruin. Later zien we ook het mannetje die allemaal witte haren rond zijn koppie heeft. Ze zijn wat schuw, dus we laten ze maar weer met rust. We lopen het dorpje uit en daar zie ik zonnebrand op een tafeltje staan… hé, gebruiken ze dat hier wel… maar het blijkt dat het dorp ook een paar toeristen huisjes heeft. We komen weer bij het strand aan en zien een schitterende zonsondergang. We zullen hier op het strand wachten totdat het donker is, zodat we op weg terug naar de lodge een nightwalk doen. Rami gebruikt de tijd om te gaan bellen…. er is hier overal slecht bereik, dus zodra ie ergens bereik heeft (in het dorp of boven op de berg), dan gaat ie bellen.. hij is heel druk met zijn eigen business. Wij kijken wat naar een stel spelende kinderen, die op een gegeven moment onze kant op komen…. bonjour, hallo, bonsoir…. high five met alle kinderen…. oh leuk, een foto…. dan willen ze ook bij mij op het schermpje kijken, leg dan maar eens uit dat ie kapot is… Marc maakt snel ook een paar foto’s zodat ze op zijn camera kunnen kijken. Ze spelen verder rond ons heen, pakken je hand, leunen voorzichtig met hun hand op je schouder, aaien je haar, trekken je mee voor een rondedansje en hebben de grootste lol als je ze omhoog de lucht in tilt. Het wordt ondertussen al aardig donker en Rami geeft aan dat we weer verder gaan. We worden uitgezwaaid en lopen weer op het pad parallel aan het strand. We zien het bordje van Chez Arol staan, een van de andere lodges. Terwijl Rami met zijn lamp omhoog schijnt, zie ik verschillende oogjes. Twee Sportive Lemurs. De ene is heel moeilijk te zien en de ander kijkt met zijn kop het bos in, dus we laten ze verder maar voor wat het is. We zoeken verder, weer langs het visserskamp en zien nog een rat en verder niets meer.
Tegen zevenen komen we bij de lodge. Pas dan voel je de moeheid in je benen. We drinken nog wat en gaan dan eten. Met Rami spreken we voor morgen weer vroeg af. We zullen morgen via het strand helemaal tot aan de Forest Lodge lopen, die ongeveer 4 km verderop ligt en dan in het park daarachter een rondje doen, op zoek naar de Scaly Ground-roller.
 

Zaterdag 9-9-2023

Ik word ‘s nacht wakker van de wind en regen. Ik hoor ook gefluit. Het klinkt zelfs een beetje bedreigend. Hoewel alles hier volkomen veilig is, voel ik me niet prettig. Hierdoor lig ik een aantal uur wakker en tegen de tijd dat ik wakker moet worden, heb ik moeite uit mijn bed te komen terwijl ik meestal voor de wekker/voordat het licht aangaat wakker ben.
Na het ontbijt gaan we met Rami op pad. Vlak bij de rand van het terrein van het hotel is een visser die een megagrootte tonijn heeft gevangen. We zijn onder de indruk en vragen of we een foto van de vis en de visser mogen maken. Rami had gisteren verteld dat iemand anders wel een tonijn van meer dan tien kilo had gevangen… die vis was bijna zo groot als Rami. Hij heeft een foto van hem met de vis en die heeft ie naar mij toe geappt. Als we verder langs het strand lopen, komen we weer langs het visserskamp. De mannen zijn net terug van het vissen en zijn bezig de netten leeg te halen. Rami roept me en laat me nog een grote vis zien, eentje met een gigantische stekel op zijn neus, een Empéreur. Wow. Ook hier mag ik een foto van maken.
Het lopen gaat voorspoedig. Na een half uurtje zijn we al bij het dorp en na een uur komen we bij het terrein van de forest lodge. Daar maken we een wandeling van ongeveer 2 uur rondom de lodge. We zien halverwege nog een paar vogels, maar de Scarly Ground-roller laat zich niet zien.
We lopen weer via het strand terug. Het is vloed geworden. Op de heenweg waren we op blote voeten nog door een waterstroom gegaan, maar nu het water hoger staat heeft Rami geregeld dat een paar vissersmannen hun boot voor ons als brug plaatsen. Het werkt zeer effectief en de mannen zijn blij met de fooi die ze hiermee verdiend hebben. Een eindje verder stoppen we nog even bij een paar vissers in het dorp. Rami laat het aas zien voor de vangst van de tonijn en ze laten ook de maag zien van een aal. Die is erg kostbaar. Chinezen betalen daar grof voor, 1 millioen ariary per kilo (ongeveer 200 euro).
Op weg naar onze lodge begint het nog te regenen. We pauzeren even bij het Hippo camp, een lodge waar nu geen gasten zijn en als de ergste regen voorbij is, gaan we weer verder. Bij één van de bomen dichtbij de lodge zit de Blue Vanga weer. We stoppen om te kijken of we nog een mooie foto kunnen maken… helaas gaat ie niet rustig op een takje zitten (gek hè), maar bij de Red-tailed Vanga lukt het me wel. Vlak voordat we bij de lodge komen krijgen we nog een regenbui op ons, dus rennen we naar het restaurant waar de lunch zal worden geserveerd.
In de middag blijft het zeer wisselvallig weer, dus we besluiten op ons terras te blijven. We hebben geluk wat er komen wat vogels in de boom dicht bij onze kamer, dus lukt het me nog een mooi foto te maken van de Souimanga Sunbird en de Common Newtonia.
‘s Avonds pakken we onze spullen zo veel mogelijk zodat we morgen niet veel meer hoeven te doen. We zullen morgen om half 8 terug naar Maroantsetra varen, met een stop bij Nosy Mangabe, een eiland voor de kust.