Loksado

Zaterdag 4-6-2016

Het is bewolkt en dat maakt alles een stuk somberder buiten. We rijden vandaag via Martapura en Kandangan naar Loksado, een plaatsje in de bergen. Zowel de gids als de chauffeur komen uit Kandangan.
We zijn nog maar net op weg als het begint te regenen. Overal zie je de brommers/scooters stoppen, zodat de bestuurder zijn/haar regenponcho kan aandoen en dan rijden ze weer verder. Het is gewoon voor ze.
Onze eerste stop is in de buurt van Martapura, bij een diamantenmijn. Gelukkig is het tegen die tijd droog. De man die ons rondleidt is super enthousiast en lacht continue. Hij laat me plantjes zien die samenklappen als je ze aanraakt (ik ben even de naam kwijt, ik heb ze eerder gezien), supergrappig, maar nog grappiger is zijn reactie, als een kind zo blij. Een eindje verder probeert een andere man edelstenen of goud te vinden, met een ronde houten schaal. Hij laat trots een kleine diamand zien en komt vervolgens met een verhaal dat zijn kinderen moeten eten, of ik het wil kopen. Ik ga er niet op in en vraag later aan de gids of het niet gek is dat hij dat wil verkopen, aangezien wat hij vindt toch van de mijneigenaar is. Yansah geeft aan dat wat ze daar vinden heel klein is en dat ze dat mogen houden. Pas als ik zeg dat hij het in de baas zijn tijd vindt, geeft ie inderdaad toe dat sommige stelen.
De stenen worden op een andere plek geslepen. Mooi om ook dat proces te zien. Ik kijk daar nog in de winkel rond om te zien of ze nog wat leuks hebben, maar de indonesische smaak is toch wel erg.... niet mijn smaak.

De route vandaag is niet zo mooi als ik gehoopt heb. Veel vuilnis langs de weg en een eentonig landschap. Naast de houten huizen zie je ook steeds meer stenen huizen. Er zijn ook veel moskeeen in aanbouw.
In de buurt van Kandangan wordt het landschap weer mooier en helemaal als we Kandangan verlaten en richting de bergen gaan. Naast loofbomen zie je nu ook steeds meer bamboe groeien. Ik ben erg benieuwd naar de wandeling morgen!

In Loksado gaan we naar een redelijk nieuw resort. De naam resort doet vermoeden dat het een heel luxe resort is, maar dat is het niet. Het heeft 1 ster. Het is 3 jaar geleden opgezet en daardoor wel erg nieuw. Het terrein is erg mooi. De huisjes/kamers zijn simpel, maar eigenlijk is dit wel wat ik onder luxe versta, het heeft alles wat je nodig hebt en het ziet er heel mooi uit. Het zijn houten gebouwen, de kamer ruikt zelfs nog naar hout. De badkamer is buiten. Wel afgesloten met een muur, maar de douche bijvoorbeeld heeft geen dak. Het heeft zelfs een westers toilet. Wat wel grappig is, er zit een sticker onder de klep van het toilet en dat is eigenlijk een soort waarschuwing van dingen die je niet moet doen... zo mag je kind niet springen op de bril, mag je niet naar achteren leunen als je op 't toilet zit, mag je je sigaret niet uitdrukken op de bril.... er is een nieuwe douche met zowaar warm water! De druk ervan is niet hoog, dus veel meer dan je afspoelen kan je niet, maar dat is prima.
Het enige wat het niet heeft is een klamboe. Gelukkig heb ik er zelf een bij me, want al zitten er horren voor de ramen, als de aansluiting tussen de muur en het dak niet dicht is, heeft dat weinig zin. De kunst is alleen even, waar hang ik het aan op... er zit namelijk maar 1 haakje bij en het plafond hier is te hoog met dat schuine dak. Maar het is gelukt en ik ben trots :-).
Het enige echte minpunt is wat mij betreft de gehorigheid. Er zitten alleen een paar planken tussen mij en de buren en laat dat nu net een gezin zijn met 4 volwassenen en een klein kind. Gezellig kletsen, zingen en erg aanwezig zijn.

's Avonds eten we bij een klein restaurantje aan de overkant van de straat, waar je eet wat ze toevallig hebben. De eigenaar blijkt ook gids te zijn geweest in Tanjung Putting en heeft o.a. Darmin nog engels geleerd toen hij nog kok was. Deze man spreekt inderdaad vele male beter engels dan de gidsen die ik heb gehad. Wat is de wereld weer klein.

Zondag 5-6-2016
Ik word wakker omdat de buren wakker worden en er weer gezellig gezongen wordt. Vandaag gaan we de jungle in. Het is weer bewolkt. Ik hoop dat 't droog blijft. We gaan een wandeling doen van een uur of drie... wat voor mij waarschijnlijk zoveel betekent dat het wel een uur of 4 duurt, denk ik zo, afhankelijk hoe stijl het omhoog gaat. We worden achtervolgd door twee honden uit het dorp.... ze zijn alleen een beetje bangig, zodra je achterom kijkt, schieten ze weg. Het is al vanaf het begin erg mooi. Het pad is in eerste instantie van beton, zelfs in de jungle... het wordt kennelijk veel gebruikt. Ik merk dat door de regen van gisteren, het pad nog erg glad is. Al snel gaat het stijl omhoog, door de gladheid kom ik geen stap verder omdat ik weer terug naar beneden glijd. Ik ga uiteindelijk maar via de berm verder. Als het stijl wordt heb ik altijd een uitdaging, ook zonder deze hitte, maar ik laat me niet gek maken en klauter gestaag verder, goed oplettend dat ik niet wegglijd, wat natuurlijk zo nu en dan wel gebeurt. Na een aantal zware klims lijkt het erop dat we het ergste wel achter de rug hebben en wat mij betreft begint het echte wandelen nu pas :-)
Omdat het zo glad is, hakt Yansah een bamboe wandelstok voor mij. Een mooie stevige stok. Onderweg zien we niet veel dieren. Wel vlinders (koepoe-koepoe) en paddestoelen. Het is erg mooi. Na een tijd komen we in een Dayak dorp. Dayaks zijn oorspronkelijke bewoners van Kalimantan en waren vroeger koppensnellers. Dat is al lang niet meer zo. Ook in het dorpje zie je de veranderingen van de moderne tijd. Zo leefden ze vroeger in longhouses, een huis voor meerdere families tegelijk, nu gebruiken ze de longhouse eigenlijk alleen nog maar voor speciale gelegenheden, namelijk voor ceremonies en feesten. Naast de houten huizen zie je ook meer en meer stenen huizen. Af en toe met de meest kleurige tegeltjes en verf, dat je af en toe denkt, past dat hier wel. Landbouw is hun grootste bezigheid, tenminste van het dorpje hier, rijst, pinda's, red hot chili peppers, kaneel, casave etc. Plots schrikt Yansah, kijk, zegt hij, een moetra! Er glijdt een slang een eind voor ons over het pad het land weer in. Die is erg giftig, vergelijkbaar met een cobra (..bevestigt door gids op Sumatra, het is de black / equatoriaal spitting cobra...). Mensen worden regelmatig gebeten. Zolang ze dan direct naar de dokter gaan, is het ok.
Na het dorpje is er een watervalletje. Even daarna gaan we zitten voor thee en een vroege lunch. Yansah heeft hiervoor een gaspitje meegenomen zodat hij water kan koken. Ik ben er nog steeds niet aan gewend als ie me vraagt: morty, eerst had ik het idee dat ie vroeg of ik klaar was (mort-dood-einde-klaar), maar hij wil alleen weten of ik meer thee wil... 
Na de lunch komen we voorbij nog een dorpje, weer compleet met honden, katten, kippen en varkens die vrolijk rondscharrelen.

Vanmiddag ga ik bamboe raften... met een bamboevlot de rivier af varen. Gezien de temperatuur, is dat denk ik wel lekker!

Het bamboevlot is gemaakt van hele lange bamboepalen die aan elkaar gebonden zijn. Het vlot is meer lang dan breed. Een vlot zoals dit wordt veelal gebruikt om dingen mee te vervoeren. Ik kan me dat goed voorstellen, want met gemak gaat het vlot langs de stroomversnellingen. Geen moment is het spannend, wat 't volgens mij op sommige plekken wel geweest zou zijn met een autoband (tenminste een klein beetje), waar vaak mee geraft wordt. De tocht is leuk en vooral ook erg mooi! Het weer is goed, dus dat is mazzel, want dat kan ook zo anders zijn, zoals gisteren.
Onderweg komen we nog 3 meisjes uit een van de dorpjes tegen die in een autoband aan het varen/raften zijn. Terwijl we langsvaren, haken ze aan om een stukje mee te liften. Helaas is de baterij van mijn camera leeg, anders had het een leuke foto geweest. Na een tijdje laten ze weer los om zelf verder te gaan.
Even verderop zijn twee vlotten met een aantal jongeren erop. Ze zijn erg met elkaar aan het dollen en springen steeds het water in. De bestuurders van de vlotten, kennen elkaar en we varen een tijdje met elkaar op. Op een gegeven moment pakt een van de jongens zijn telefoon en wil graag een foto van mij maken (de blanke buitenlander)... ik heb er niet echt bezwaar tegen en vervolgens mag ik een voor een met ze op de foto... waar ben ik aan begonnen :-)

Yansah staat me bij het eindpunt al op te wachten met een scooter. We gaan nog even naar de hot springs. Deze plek wordt veel gebruikt in het weekend door de lokale bevolking. Vandaag is het niet zo druk, waarschijnlijk omdat morgen de ramadam begint en mensen zich hierop willen voorbereiden. Het water in de baden is warm. Zeker omdat de buitenlucht hier al erg warm is, is het naar mijn mening vies warm. Ik ga er dan ook snel weer uit, geef mij de koele rivier maar. Het ziet er allemaal uit als vergane glorie, maar terwijl we even zitten om thee te drinken, is het toch wel leuk te zien dat het echt een ontmoetingsplek is.

's Avonds eten we weer aan de overkant. Ik heb weer een leuk gesprek met Yansah. Ik vind 't leuk om te horen hoe begaan hij is met de natuur/omgeving, ook dat ie zich bijvoorbeeld niet kan vinden in het werk dat zijn broer doet. Hij werkt zo'n 500 km verderop in de mijnen, met name omdat het zoveel geld oplevert, terwijl hij zich dat niet kan voorstellen omdat dat ten koste gaat van het landschap. Ik mag dat wel.