Banjarmasin

Donderdag 2-6-2016
Vanmorgen wakker geworden van de klanken van de moskee om 4:30. Om 5:15 opgestaan. Tijden waar ik in nederland niet aan moet denken, maar die ik hier prima vind. Nog een laatste keer ontbijten met uitzicht op het water en dan naar het vliegveld.

Op het vliegveld laat Darmin het ticket uitprinten... inderdaad pas gisteren gekocht. Best maf, want in een email van de reisorganisatie stond dat ik met Trigana air zou vliegen... maar geen ticket bij de reisbescheiden... nu vlieg ik met Kalstar. Nu ja, belangrijkste is dat ik een ticket heb... ben wel benieuwd wat voor maatschappij het is, zal het zo zien.

Het vliegtuig naar Banjarmasin is een propeller vliegtuig met 72 stoelen (ATR72). Ik kan amper staan in het gangpad. Een heel contrast met de kleinere mensen hier. Na ruim een half uur landen we... dat is sneller dan ik verwacht heb. We zijn later weggegaan, een uur tijdsverschil en dan nog voor aankomsttijd aankomen? Mmm... ook de naam van het vliegveld is anders (Sampit)... ik begrijp al snel dat ze de binnenlandse vluchten als een soort busdiensten zien, waar je in en uit kan stappen. Volgende halte is Banjarmasin.

Op het vliegveld ontmoet ik mijn nieuwe gids, Yansah en de chauffeur, Tami. Wanneer we stoppen voor de lunch leer ik ze wat beter kennen. Tami spreekt maar een paar woorden engels, is een echt lachebekje en verschrikkelijk aardig. Yansah is een echte outdoor gids, die van bergbeklimmen houdt en ook regelmatig trekkings in de binnenlanden van Borneo heeft gedaan. Hij praat en lacht veel, maar zijn engels is niet altijd verstaanbaar, dus dat wordt nog een uitdaging. Af en toe voel ik me nu net zelf een aziaat, dat ik ja zeg, maar geen idee heb wat ie zegt. Hij wil ook van alles weten over mij en Nederland. Als het me gaat lukken om hem beter te verstaan, kan het best nog eens heel leuk worden. Gezien zijn nieuwsgierigheid, weet ie heel veel!

Ik word naar het hotel gebracht. Een mooi hotel met uitzicht op de rivier. Hier heb ik de hele middag even voor mezelf. Ben ik wel aan toe. Eindelijk weer echt douchen (i.p.v. zo'n heel dun koud straaltje), weer wifi, dus ook weer even contact met Marc. Ik zie ook nog een vraag op de geitenapp wie er tijd heeft om de geiten te voeren vrijdag... weer even terug op aarde :-).
Ik ga nog even een stukje in de stad wandelen. Geen idee welke kant ik op moet. Ik word veel bekeken. Mensen durven niets te zeggen, maar als er een begint, doen ze het allemaal. Mrs, how are you en maar lachen... daar gaat mijn idee om wat rond te lopen en her een der onopvallend foto's te maken. Na een rondje gelopen te hebben, hou ik het al vrij snel voor gezien. Later nog eens aan Yansah vragen wat leuk is om heen te lopen.

Om 19 uur gaan we naar een restaurant om te eten. Als je het restaurant binnenkomt, hangt daar een wand met foto's van al de gerechten. Je moet dan kaartjes pakken met wat je wilt eten en die geef je aan de bediening van het restaurant. Grappig concept.
Na het eten word ik weer terug naar het hotel gebracht... we spreken af voor morgenochtend 5 uur!

Vrijdag 3-6-2016
Ik heb goed geslapen als de wekker gaat... hoewel wel wat kort. Als ik om 5 uur naar beneden ga, is het nog donker. Door dat uur tijdverschil wordt 't hier pas om 6 uur licht. Het is 1,5 uur varen over de sungai Martapura. Het eerste half uur is het alleen maar moskee geluid wat je hoort. De hoeveelheid moskeeen is enorm. Veelal kleintjes waar eerst een rijtje mannen staat en daarachter een rijtje vrouwen. Ik ben blij als het weer stil wordt. Yansah is ook moslim, maar hij gaat niet iedere dag naar de moskee. Wel doet hij vanaf 6 juni mee aan de rammadam.
Er varen nog meer toeristen richting de markt. Het is een kleine maar leuke markt. Voor mijn gevoel is het een toeristenmarkt, aan gezien lijkt dat zij de grootste klanten zijn. Ook onderling verkopen ze dingen aan elkaar. Na een uurtje gaan we weer terug.
De terugreis is nog leuker dan de heenreis, want het is nu licht, dus je ziet meer en er is meer bedrijvigheid. Je ziet de mensen op hun brommers wegrijden, naar hun werk (of waar dan ook). Ze rijden over de smalle loopplanken die naast de huizen lopen, die voor je gevoel aan de gammele kant zijn.
Terug gekomen bij het hotel ben ik nog op tijd voor het ontbijt... echt trek heb ik niet meer na de dingen van de markt... ik neem maar iets kleins.

's Middags gaan we palau Kaget (een eiland) met een gemotoriseerde kano om neusapen te zien. Ik wist niet zo goed wat ik hier van moest denken, maar het was echt hartstikke leuk! Niet zozeer het eiland maar vooral de reis er naar toe. 't Begon al bij vertrek... toen ik op de gids stond te wachten, schoot de bootsman mij al aan... kijk een monitor lizzard in het water! Gaaf om te zien. Nu hoop ik hem nog een keer uit het water te zien, want toen hij aan land kroop, kon ik hem niet meer zien. 
Op de boot krijg ik zo'n indonesische bamboe hoofddeksel op (seraung). Super prettig, want met mijn pet, verbranden mijn oren en hiermee niet. Het weer zit ook mee. 's Morgens was het wat bewolkt, waardoor ik minder mooie foto's heb kunnen maken dan ik wilde... nu schijnt de zon prachtig. We zijn de stad uit gevaren en daar heb je allemaal dorpjes aan het water. Allemaal houten huisjes, erachter rijstvelden en palmbomen. Echt schilderachtig allemaal! Voor elk huisje staat een houten hokje wat dienst doet als toilet, met als riool: de rivier. Het ziet er allemaal schoon uit, maar als je iedereen zichzelf ziet wassen in de rivier en de kinderen lekker ziet zwemmen, dan vind ik dat toch wel een raar idee.
Nog een hoogtepunt tijdens de boottocht is een otter die we zien zwemmen.... echt super! Daarnaast zien we ook nog neusapen (veel schuwer dan in Tanjung Puting), verschillende brahminy kites en een long-tailed macaque. Dieptepunt is dat het ook gaat regenen. Gelukkig is de kano binnen afzienbare tijd voorzien van een dak. Er worden ijzeren bogen op de boot geplaatst, zeil erover, vastzetten... klaar!

Bij terugkomst is het al weer tijd om te eten. Ik heb voor het eerst indonesische gado-gado gegeten. Zeer voor herhaling vatbaar.

in de komende dagen reis ik met een aantal stops naar Balikpapan. Pas daar zal ik waarschijnlijk weer wifi hebben.