Tanjung Puting National Park

Maandag 30-5-2016:
Ik word gewekt door het hotel. Raar dat mijn wekker niet is gegaan. Al snel dringt tot me door dat die pas over 5 uur zal gaan, gisteravond zo snel niet meer aan gedacht. Ik heb om 7 uur een transfer naar het vliegveld en om half 7 beginnen ze me al met bellen dat ze bij de receptie klaar staan en daarna nog 3 keer voordat het 7 uur is. Ik moet er nog even aan wennen, aangezien ik toch altijd van het laatste moment ben. Tot me mijn verbazing gaat er een hele bus naar het vliegveld en die hebben netjes gewacht tot ik er was! Dat zou in nederland niet snel gebeuren.
Tijdens de rit naar het vliegveld krijg ik een indruk van Jakarta. Het is voor mij de eerste keer in Azie. De eerste indruk is dat het niet veel verschilt van een afrikaanse grote stad. Veel brommertjes. Zelfs een hele parkeerplaats vol, zoals bij ons met auto's. Wat ook wel maf is, zijn palmbomen langs de kant van de weg die ondersteund worden door bamboepalen. Niet zoals bij ons, een paal die ze kan ondersteunen bij het groeien, maar echt gestut. Misschien het gevolg van een tropische storm? Verder is het uiteraard zelfs op de snelweg een gekkenhuis, brommers, auto's, alles door elkaar en geen rekening houdend met wegbanen.

Het vliegtuig is verlaat. Als iedereen op zijn plek zit, zie ik dat ze iedereen voor economy van achter naar voren, stoel voor stoel hebben ingedeeld en de priority class (voor zover deze bestaat) van voor naar achter. Zodoende zijn er best nog hele rijen vrij. Omdat ik op het middenpad zit, verplaats ik me zodra iedereen zit naar een lege rij, zodat ik naar buiten kan kijken en eventueel nog foto's kan nemen. Tijdens de vlucht krijgen we een snack. Ik heb niet ontbeten en alleen een paar hartkeks op, dus dat was zeer welkom. Vooral de hartige snack... een soort kroketje met o.a. kip erin is errug lekker. Mijn dag is meteen goed :-) Terwijl ik naar buiten kijk heb ik 't gevoel dat mijn reis nu pas echt begonnen is.

Op het vliegveld van Pankalan Bun word ik opgehaald door de reisorganisatie die me naar de gids brengt. Het is een klein vliegveld. Vanuit het vliegtuig loop je de vertrekhal in, waar alleen de bagageband staat en een paar toiletten, waar ik nog even dankbaar gebruik van maak. Ik had alleen geen rekening gehouden met de wijde pijpen van mijn linnen broek, waarvan er een verdacht nat van is geworden. Ik hoop dat niemand iets opvalt, gelukkig droogt het snel...
De gids heet Darmin. Hij is overdreven aardig en behulpzaam. Onderweg wijst hij me o.a. op de hoge schuren waar vogelnestjes van zwaluwen worden gekweekt voor soep voor China en Japan. Eigenaardige mensen, die Chinezen en Japanners.
We zijn op tijd bij de boot (klotok) zodat ik straks nog het voeren van de oerang oetangs kan zien om 15 uur bij het eerste station, Tanjung Harapan. Oerang oetangs die weer terug in het wild worden gezet, worden nog door het rehabilitation center bijgevoerd. De betekenis van oerang oetang is mensen uit de jungle (oetang = mens; oerang = jungle).
De boot is waanzinnig luxe, naast de gids, zijn er nog de kapitein, zijn hulpje en de kok aan boord. Het bovendek is voor mij, een ruimte met een tafel en 2 stoelen, het bed en op het voordek 2 ligstoelen. Als de lunch geserveerd wordt, begin ik me af te vragen waarom ik niet uitgekeken heb naar het eten... het is allemaal erg lekker!
Onderweg zien we de eerste neusaap al... dat beloofd veel.
Om bij het voerderplatform te komen, moet je een klein stuk lopen. Onderweg zien we een paar rare insecten. Ik had de gids al verteld dat ik alle dieren leuk vind, niet alleen de oerang oetangs, dus hij waarschuwt steeds zodra hij iets ziet. Bij het platform aangekomen, houden een aantal apen zich al op. Ook zit er nog een kleine slang in de boom... erg klein, maar wel giftig. Het is leuk om de apen te zien, je ziet ook duidelijk de verhoudingen tussen de dieren. Niet iedereen komt tegelijk naar het platform, ze geven elkaar de ruimte. De meeste vrouwtjes hebben ook kleintjes bij zich, die houden ze 7 jaar bij zich (meestal komt de volgende na 4 jaar). Aan het eind als Roger komt, een van de kleinere mannetjes, gaan de vrouwtjes uit de weg. Hij kwam aanlopen over het pad, ik vond hem groot, maar de gids gaf aan dat dit nog maar een kleintje was... ik ben benieuwd naar de echt grote!
Hoewel dit geen echte wilde apen waren, vond ik het natuurlijker uitzien dan het chimpansee rehalibitatie center dat we in Uganda hebben gezien. Waarschijnlijk omdat de apen daar naar het center kwamen, er grote hekken voorzaten, terwijl dit platform gewoon een houten verhoging is, midden in het bos, met nog wel wat touwen die aangeven dat de bezoekers niet te dicht bij mogen komen. Daardoor lijken het net 'wilde' oerang oetangs.
Naast de oerang oetang zien we ook nog de long-tailed macaque, de maroon langur en een wild zwijn.
Op ons gemakje lopen we weer terug. Ik word verwelkomd met stukjes gebakken banaan. Je wordt hier perfect verzorgd. We varen nog een eindje verder totdat we aanleggen voor de nacht.
Op de boot heb je de geweldigste uitzichten. De gids is erg aardig en voorkomend en geeft informatie waar hij kan of wijst op verschillende dingen. Daarnaast kletsen we over van alles en nog wat. Mapje had me al verteld dat ze je hier bij het minste of geringste aanraken en dat klopt. Op zich is dat allemaal wel ok, maar toen hij ook mijn nek begon te masseren (ik had daar last) en me zelfs een hele massage wilde geven, voelde ik me daar toch wel wat ongemakkelijk bij, hij is tenslotte de gids!, dus dat heb ik maar verder afgehouden op een nette manier en dat lijkt wel overgekomen te zijn.
Bij het bespreken van het programma van de komende dagen, kwam ik erachter dat er waarschijnlijk geen vlucht geboekt is naar Benjarmasin, terwijl dat wel in de reisbeschrijving staat... lekker dan... gelukkig is Darmin daar al achteraan (wat zoveel wil zeggen dat hij zijn baas gebeld heeft). Even afwachten dus... waarschijnlijk niet zo'n probleem, het is geen hoogseizoen, dus als er niets geboekt is, kunnen ze dat vast alsnog doen.
We liggen nu met de boot, in het donker, aan de rand van het national park, belaagd wordend door insekten. Net kroop er al een in mijn oog... niet prettig als je lenzen hebt en als je dan ook nog met je deet handen in je ogen wrijft, wordt dat er niet beter op :-)
Straks lekker slapen met de geluiden van de jungle op de achtergrond.... ben ik wel aan toe na een nacht niet slapen en eentje heel kort.

Dinsdag 31-5-2016
Het heeft vannacht flink geregend. Rond 1 uur word ik er wakker van. Gelukkig slaap ik weer snel. Rond 5 / 6 uur wordt het licht. Heerlijk wakker worden. De wekker heb ik totaal niet nodig. Na het ontbijt gaan we om ongeveer 7:15 varen naar het 2e voederstation, Pondok Tanggui. Onderweg hebben we verschillende vogels gezien, waaronder een Oriental Pied Hornbill, een black-and-red broadbill (hele mooie felle blauwe snavel), een Rufous-backed kingfischer (erg mooie kleuren) en een Greater Coucal.
De trail naar de tweede voederplatform is, net als bij de eerste, niet zo ver. Onderweg is weer van alles te zien, waaronder een stuk land van 20 ha, dat gekapt is vanwege de palmolie, maar dat nu weer herplant wordt. Bij de woning van de ranger zien we nog een long-tailed macaque wegschieten, die op zoek is naar iets te eten.
Bij de voederplaats zit al een jonge mannelijke oerang oetang (van rond de 20 jaar) te wachten in een boom totdat er gevoerd gaat worden. Terwijl we wachten tot het 9 uur is, komt ie nog langslopen. Het blijft imposant zo'n beest. 
Om 9 uur precies begint de ranger met voeren. Er is ondertussen ook nog een vrouwtje bijgekomen. Zij klimt steeds een boom in om wat te eten. Kennelijk voelt ze zich niet erg op haar gemak bij het mannetje. Nadat de ranger nog wat lok geluiden heeft gemaakt komt er nog een vrouwtje met een kleintje. Ook zij gaat steeds de boom in, totdat ze voldoende op haar gemak is om op het plaform met het mannetje te blijven. Op de grond scharrelt nog een eekhoorn (lijkt op western striped squirrel (maar deze komt niet voor in Kalimantan), maar de gids noemde hem pigmee squirrel?) die alle restjes opeet.
We gaan een andere weg terug. Ook hier komen we weer van alles tegen, waaronder een vleesetende plant, de scarlet-rumped trogon, de orange-backed woodpecker en een onwijs grote zwart witte vlinder. Die lijkt wel van dun vloeipapier dat vanuit de lucht komt zweven.... echt super!

Vanaf het tweede station gaan we naar het derde en laatste station. De rivier is een beetje vies bruin. Dat komt doordat ze zo'n 18 km verderop goud delven. Met machines maken ze de grond los en die halen ze dan uit de rivier om te checken op goud. Voor het derde station moeten we een zijrivier hebben... het water hier is weer 'schoon' en zwart. Op de splitsing zie je de verschillen in kleur heel goed.
Bij het station gekomen kunnen we nog niet aanleggen, maar moeten we wachten tot 13 uur, en dan mag je alleen nog aanleggen om uit te stappen. Dit om ervoor te zorgen dat er op drukke tijden niet teveel boten tegelijk komen te liggen. Terwijl we aan het wachten zijn horen we opeens geritsel... er gaat een long-tailed macaque vandoor met mijn overgebleven appel van de lunch en een open pakje koekjes! 't Is eigenlijk niet goed, maar wel leuk.... ik vermaak me verder met het kijken naar die beesten, die wel erg grappig zijn!

Het 3e station heet camp Leakey, genoemd naar Louis Leakey, die zowel Diane Fossey (bekend van haar studie over gorilla's in Afrika), Jane Goodall (bekend van haar studie over chimpansees in Afrika) als Birute Galdikas (bekend van haar studie over oerang oetangs in het Tanjung Puting NP) getraind heeft. Dit station heeft een informatie centrum(pje). Leuk is dat ze daar een deel van de familieboom van de gerehabiliteerde oerang oetangs gemaakt hebben. Aan de eerste letter van de naam kan je zien uit welke lijn ze komen.
Op weg naar het voederplatform zien we net een kleine slang van de ene kant van het pad naar de andere kant gaan. Gaaf, maar helaas te snel om nog een foto te maken. Wat leuk is bij het voeren bij dit platform, is de aanwezigheid van een tweetal wilde zwijnen, die op de bananen lopen te azen. De apen komen stuk voor stuk langs, maar als ze het platform af willen, dan vallen de zwijnen hen aan. Ieder van hen bedenkt wel weer iets slims om van ze af te komen. De eerste is een vrouwtje met een kleine... goed kijken en rennen! Alleen bij het verderop in een boom klimmen, boog de boom door... en om wat voor reden dan ook, was het kleintje van haar afgevallen, dus is zij veilig, maar haar kleine niet... uiteindelijk zijn ze veilig en wel in een andere boom terecht gekomen. Ondertussen is de volgende aap gearriveerd en na zich volgegeten te hebben, wil zij ook weg... zij gaat eerst eens in een boom zitten en kijkt eens goed en gooit dan een stapel bananen naar beneden en dan snel weg... wat ze niet zo slim doet, is om eenmaal van het platform af, te gaan zitten kijken hoe het zwijn de bananen opeet en pas nadat het zwijn achter haar aan gaat, bedenkt dat het wel goed is om weg te rennen.... weer in dezelfde dunne boom als de vorige... die dus weer doorboog.... maar uiteindelijk gelukt! De derde is nog het slimst van de 3, die doet ook de bananentruck, maar zoekt wel naar 't moment dat het zwijn bezig is, om dan weg te rennen... wederom naar de dunne boom....
Terug op de boot, is het heerlijk om door het varen weer een windje te voelen. Het is windstil, waardoor het water spiegelglad is en de zon komt achter de wolken vandaan, wat erg mooie plaatjes geeft. Volgens mij loop ik de afgelopen dagen alleen maar met een big smile rond!
Onderweg komen we een groep neusapen (proboscis monkey) tegen. Daar ben ik wel blij om, want ondanks dat ik er al 2 heb gezien gisteren, heb ik nog geen kans gehad ze te fotograferen. Nu gelukkig wel. Helaas begint het te regenen... het idee is om bij het 2e station nog een avondwandeling te maken, spannend of dat nog doorgaat.

Gelukkig is het regenen opgehouden, dus de avondwandeling gaat door! Samen met de ranger van het 2e station, zijn kat en Darmin ga ik op pad. Ik wil dolgraag een civet zien (die is hier namelijk eerder gezien, je moet wel haalbare doelen stellen :-). )... helaas is dat niet gelukt, maar we zien wel wat andere dingen waaronder een uil, een raar insekt en een tarantula (brrr... het blijven griezels).
Verder ook gehoord dat de vlucht naar Benjarmasin gepland is voor donderdag 8:30... goed nieuws, maar het zal wel een vroegertje worden!

Woensdag 1-6-2016
Ondanks dat ik hier nog maar 1,5 dag ben, heb ik het gevoel dat het al veel langer is. Vandaag een zeer relaxed begin, we gaan straks pas om half negen weg. Ik ben al om half 6 wakker en geniet van het begin van de dag, terwijl het steeds lichter wordt. Helaas zien mijn onderbenen er wat minder florisant uit, ondanks de deet weten de beesten mij toch te vinden. 
De neusapen hebben in de toppen van de bomen aan de overkant van de rivier geslapen. Tijdens het ontbijt heb ik goed zicht op ze. Het is vermakelijk ze bezig te zien.

We gaan weer naar het voederplatform van het twee station (Pondok Panggui). Het is vandaag een stuk drukker dan gisteren met de bezoekers. Er is ook een nederlands gezin. Ze wonen op Bali en zijn voor een aantal dagen hier om de oerang oetangs te zien. Hun dochter Jade is echt super enthousiast. Oh, kijk, daar komt ie!! Dit keer is het mannetje als eerste. De rest komt pas veel later. Als er na een half uur nog een groepje bezoekers bijkomt, vind ik het wat te druk worden en ga samen met de gids een stuk wandelen in de jungle. Darmin loopt echt super traag. Ik heb echt zo van, loop eens door... waar ik meestal toch geen last van heb... we lopen hetzelfde stuk als gisteravond en zien eigenlijk niet heel veel... geen vogel te bekennen. Ik begin een paar stomme geintjes te maken tegen de gids dat ik toch wel verwacht had dat ie ze zou waarschuwen dat we zouden komen, maar daar raakt ie wat van in de war... af en toe vergeet ik dat zijn engels niet helemaal fantastisch is. We lopen nog een eind verder en komen weer terug bij het voederplatform. We blijven daar nog even hangen en gaan dan terug naar de boot. Buiten het zien van de oerang oetangs, niet veel gezien, maar wel lekker gelopen.
De volgende stop is een lokaal dorpje. In dit dorpje komen veel toeristen. Ik vraag de gids of dit dan nog wel authentiek is, maar helemaal begrijpen doet hij het niet, hij komt met een verhaal over het werken in de palmolie industrie... anyway, na door het dorpje gelopen te hebben ben ik van mening dat het wel uitziet als een normaal dorp :-). Hij laat de scholen nog zien, een primary en een secondary en die primary heeft een sick class. Ik vraag of die klas speciaal is voor zieke kinderen, natuurlijk begrijp ik dat dat niet zo, maar het duurt even voor ik door heb dat ie sixth bedoelt i.p.v. six... De slootjes zijn veelal bezet door de kinderen die aan het zwemmen zijn of mensen die hun kleding wassen. Al met al lekker gewandeld en lekker verbrand... dan begint het te regenen....
Na de regen varen we naar de overkant waar het eerste voerderstation zit. Roger zit al bij het huis van de ranger te wachten totdat hij naar het voederplatform gaat... wij lopen achter Roger aan mee, die af en toe omkijkt als we te dicht bij komen. Het blijft leuk om naar de beesten bij het platform te kijken... hoe ze hun mond voller dan vol proppen met eten zodat ze hun poten vrij hebben, want die moeten ze gebruiken bij het klimmen.

Na volledig bezweet terug te komen bij de boot ga ik maar weer douchen. Een klein lullig koud straaltje, maar wel verfrissend en gezien de temperatuur, hard nodig!
We varen al een stuk in de juiste richting en hebben zicht op een prachtige zonsondergang. Omdat ik morgen een vroege vlucht heb, varen we tot bij de monding van de grote rivier. Evengoed moeten we dan nog om 6 uur weg... dit betekent echt bij het licht worden opstaan. Ik zal straks maar een wekker zetten, je weet tenslotte maar nooit.

Ik zal dit wel missen, vooral het lekkere eten (Anisia is echt een kei om zeer afwisselende en heerlijke groente gerechten te maken) en de fantastische (tot op het overdrevene af) verzorging... maar ook de gids was prettig gezelschap. Wel een nieuwe gewaarwording al die mensen die zich aan mij aanpassen :-)