Op weg naar Miandrivazo

We worden weer op tijd wakker. We zijn nu in het deel van Madagascar waar het weer voornamelijk zonnig is en hoe meer we naar het westen zullen gaan hoe warmer het wordt. Ik hoor getik tegen het raam. Een vogel zit op het balkon met zijn snavel tegen het raam te tikken. Ik probeer een foto met mijn telefoon te maken en kom erachter dat het een Madagascar kwikstaart is. Geinig.
De parkeerplaats staat helemaal vol met auto’s, er zijn nog veel meer na ons gekomen. Jado is zo slim geweest zijn auto zo neer te zetten zodat we weg kunnen gaan wanneer we maar willen, want sommige auto’s staan helemaal ingesloten. Fijn dat ie een beetje vooruit denkt.
Vandaag gaan we naar Miandrivazo, een rit van zo’n 6 uur. Voordat we Antsirabe verlaten rijden we nog langs het oude station en de grote avenue naar Hotel des Thermes. Dit hotel staat nu leeg, maar was vroeger bekend vanwege zijn spa.
We gaan richting het westen. Onderweg komen we bedelende kinderen tegen, die zogenaamd de gaten in de weg gemaakt hebben. Het voelt een beetje als Fien, die ook graag opdrachten uitvoert, zonder dat je een commando gegeven hebt en je dan met zo’n blik aankijkt, goed gedaan hè, nu heb ik zeker wel wat verdiend. Ik dacht het niet.
We stoppen voor een plaspauze. Jado geeft aan dat eerder hier altijd wel kameleons te vinden waren, maar omdat er regelmatig branden zijn, dat in dit gebied weinig dieren meer zijn overgebleven… allemaal gevlucht. 
We rijden weer verder. Je ziet dat de stijl van de huizen iets verandert, alles iets armoediger wordt. Opeens stopt Jado ergens in een dorpje en wijst op een kameleon hoog in de boom. Hoe zag je dat zo snel. Simpel, zegt hij, ik zag die vogel net en die vliegt hier alleen als er wat te eten is.
Het landschap verandert gedurende de rit meer in een bergachtig landschap. In de verte zien we mannen in het gesteente van de berg hakken. Jado vertelt dat ze daar goud uit het gesteente winnen. Als we over een brug rijden zien we ze ook daar in het water bezigzijn. Net na de brug stoppen we op een parkeerplaats om ons broodje op te eten. Terwijl we uit de auto stappen komen er vanuit alle kanten kinderen aan lopen. We gaan op een randje zitten en eten onze, overigens heerlijke, groente sandwich op terwijl de kinderen ons blijven aankijken in de hoop dat ze wat krijgen. Ik kan vertellen dat dit niet geheel prettig is.
We rijden weer verder en komen in nog hoger gebergte met kalere vlakte… na deze bergen komen we in een dal en daar ligt ook Miandrivazo. We overnachten in het enige plekje met luxe van het hele dorp. Ik ben blij dat ik er ben en heb weer even een terugval. Het is een fijn hotel en na de spullen in de kamer gedeponeerd te hebben vermaken we ons de rest van de middag bij het zwembad.
Door de benauwdheid van het weer, is het in de kamer niet uit te houden zonder airco… ik ben blij dat ik daardoor goed kan slapen.