Naar Kirindy

Zaterdag 16-9-2023

Voor we verder rijden, gaan we nog naar een pharmacy. De zakjes tegen diarree die ik slikte zijn op en aangezien ik gisteren een terugval had, zit ik liever niet zonder. We gaan het dorp in. We hadden gisteren het advies gekregen om ‘s avonds niet alleen het dorp in te gaan en zien nu ook dat er niet heel veel voor ons geweest zou zijn. Er is een groep mannen aan het werk met de weg en die vinden eigenlijk dat wij hier verder niets te zoeken hebben, maar Jado legt uit dat we naar de pharmacy moeten, dus laten ze ons er met tegenzin door… zo ook als we terugkomen. De sfeer is verder ok. Bij de pharmacy laten ze me teveel betalen… ik laat het maar zo, want veel voorraad is er niet over en die moeten ze weer van god weet waar halen.
Op weg naar Kirindy. Jado geeft aan dat we op een vergelijkbare tijd zullen aankomen als gisteren. We hebben op de kaart gezien dat we vlak langs Zazamalala zullen komen. Dit is een nederlandse organisatie die in een stuk bos de natuur probeert te herstellen en tegelijkertijd een en ander voor de gemeenschap wil doen. Vorig jaar zijn we op een informatiebijeenkomst van hen geweest. We zijn benieuwd of we er iets van kunnen zien.
Het eerste stuk is vrij vlak en gaat vrij voorspoedig. We zien onderweg veel groepjes mannen lopen. Veel al met bijlen en een enkeling met een geweer. We vragen Jado of hij weet wat er aan de hand is. Hij vertelt dat veedieven uit Isalo regelmatig zebu’s stelen. Niet zomaar eentje, maar uit een compleet dorp. De dorpen werken nu samen om ze op te sporen om ze aan de politie over te leveren. De mannen die wij zagen, kwamen allemaal terug.
Jado weet ondertussen dat we van vogels houden en wijst zo nu en dan wat aan, zoals een Madagascar Harrier-hawk. Hij leert ons de namen in het Mallegasisch en later zoek ik die in onze wildlife guide op. Alles is in het engels, met latijnse, franse en mallegasische namen. Nederlands staat er niet bij. De Harrier-hawk is vrij indrukwekkend. Hij is laag boven de bomen aan het jagen. Wij zijn gestopt in de hoop nog een mooie foto te scoren, dit is maar ten dele gelukt, maar het is een indrukwekkende ervaring.
We rijden verder en komen al vrij voorspoedig bij de RN35. Na een eind richting het zuiden gereden te hebben, komen we nu op de weg richting het westen, naar Morondava. Vanaf hier zullen we donderdag weer naar Tana terugvliegen. Maar zover is het nog niet… we zullen voor we bij Morondava aankomen de RN8 naar het noorden nemen, naar Kirindy.
De weg is verder meer van hetzelfde. We gaan nog paar bergen over, zien daar helaas ook weer veel stukken land die verbrand zijn. We lunchen ergens op het hoogste punt waar een soort pagode staat.
Hoe dichter we bij Morondava komen, hoe meer pushpush’s we ook weer zien. De huizen zijn hier steeds meer alleen hutjes. Op deze weg zien we ook het bord van Zazamalala. We hebben geen tijd om daar een kijkje te nemen. We zouden dan van de weg af moeten, onduidelijk hoever. We moeten om 16 uur bij Kirindy zijn, voor een wandeling met kans om de Fossa te zien. Dit is het enige roofdier die een bedreiging is voor de lemuren. Hij is lastig te zien en hier maak je de meeste kans.
Als we de RN35 verlaten naar de RN8 komen we op een zandweg. Deze zit vol hobbels en het is alles behalve comfortabel. Als we een eindje op de weg zitten zien we steeds meer baobabs en begrijpen ook waar de beroemde foto’s van alléé de baobabs gemaakt worden. We stoppen om wat foto’s te maken. Op de terugweg zullen we hier rond zonsondergang langskomen, als het goed is zijn de foto’s dan nog mooier.
We hobbelen verder totdat we na zo’n 5 kwartier bij ons hotel aankomen. Het is tegen 3en, dus op tijd om voor 4en bij het park te zijn.
We droppen de tassen in onze kamer. Jado raadt ons aan om ons eten alvast te bestellen. Dat willen we doen, echter het menu van de lunch staat nog op het bord. Over een kwartier zullen ze het menu wisselen. We besluiten maar wat te gaan drinken. Als tegen half 4 het menu er nog steeds niet is, besluiten we het te laten voor wat het is en naar het park te gaan, want ja, de fossa willen we wel zien.
De weg naar het park is net zo zanderig en hobbelig als de rest. De ingang van het park is zo’n 5 km verderop. Als we er aankomen staan het al verschillende andere auto’s. Jado zegt dat de nightwalk om 6 uur begint en dat we tot die tijd zelf kunnen rondlopen en ja, die fossa zit altijd in die hoek. Wat nou zelf lopen. Om die fossa te zien hebben we toch een gids nodig. Ik geef aan dat we toch echt eerst een wandeling hebben om de fossa te zoeken en pas later de nightwalk. Ik vraag om een gids. Hij gaat naar het huisje en komt terug met de mededeling dat er geen gids beschikbaar is. Van de andere chauffeurs horen we dat de fossa zich vandaag nog niet heeft laten zien. Hij schijnt een maatje te hebben gevonden, dus ze zullen wel met zijn tweeën ergens zijn.
We gaan zelfs een eindje lopen en zien al verschillende vogels. Op een gegeven moment komt Jado aanlopen en geeft aan dat het waarschijnlijk een goed idee is om terug te gaan om het diner te bestellen. Ik heb het gehobbel helemaal gehad en geef aan dat ik het liefst blijf wachten. Marc en Jado gaan samen terug. Ik ga verder op zoek naar vogels, drink nog wat, hang daar wat rond. Zo langzamerhand is het wel duidelijk dat er helemaal geen middagwandeling is. Die fossa is een fossa die zo nu en dan rondhangt bij de ingang van het park, hij is wel wild, maar is eigenlijk een soort veredeld huisdier. Desalniettemin toch jammer dat ie zich niet laat zien.
Marc en Jado komen weer terug en samen wachten we totdat de nightwalk begint. We krijgen een gids toegewezen voor vanavond en morgenochtend. Om 6 uur begint de wandeling, geen minuut eerder. Onze gids heet Richard. Een jonge knul, erg aardig. We rijden met de auto een stuk het park in. Richard vertelt ons dat er kans is om 3 soorten lemuren te zien. De forked-marked lemure, de spotive lemure en de grey mouse lemure. Het zijn alle drie nachtdieren. De eerste stop is een boom waar de fork-marked lemure vaak komt omdat hij zo van de boomstam houdt. Terwijl we aankomen lopen zit er al een grey mouse lemure in de boom. Hij is totaal niet bang. We kunnen goede foto’s maken. We wachten op de forked-marked lemure. Even later komt ie aanzetten… niet eentje, maar twee. Wat een grappige dieren zo met zijn tweeën. Ze zijn bedreigd en zijn eigenlijk alleen hier goed te zien. Er komen steeds meer groepjes die ze willen zien, dus tijd om verder te lopen. We zien nog een aantal mouse lemuren en ook een paar sportive lemuren. Aan het eind, vlak bij de auto zien we ook nog een ground gecko. Al met al een vrij succesvolle wandeling.
We terug naar het hotel, eten en gaan dan direct slapen. Morgenvroeg nog een wandeling in Kirindy en dan direct door naar de volgende bestemming. In het huisje is het erg warm. De warmte blijft er hangen en het koelt er totaal niet af. We zetten de ventilator aan, dat scheelt, maar die zal om 11 uur uitgaan als de stroom wordt uitgezet. Uiteindelijk vallen we in slaap.