Marojejy

Maandag 22-08-2016

Vandaag gaan we naar het Marojejy national park. Hier heb ik hoge verwachtingen van. Hopelijk gaan we de Silky Sifaka zien, deze komt alleen hier voor. Het zal wel zwaar worden, want het park ligt in de bergen, dus geen gemakkelijke wandeling. Gemiddeld loop je hier 2 km per uur.

We halen eerst de gids op van gisteren, die rijdt met ons mee tot het kantoor van het park. Hij heeft ons eten voor de komende dagen bij zich, waaronder een levende kip.
De weg is mooi, we stoppen onderweg een paar keer bij uitzichtpunten waar je de bergtoppen van het gebergte in het park kunt zien. Langs de weg zijn veel dorpjes, de meeste mensen leven hier van de verbouwing van vanille, koffie en rijst.

Als we bij het kantoor komen van het park ontmoeten we de parkgids Musesi, de kok Lex, die hoopt in de toekomst ook gids te kunnen worden en de mannen die onze bagage zullen dragen. We nemen voor de komende dagen alleen dat deel van onze bagage mee wat we nodig hebben voor de komende 3 dagen/2 nachten, de rest blijft samen met onze chauffeur achter in de auto.

De auto brengt ons het eerste stuk. Musesi vertelt dat de twee bruggen waar we over rijden zijn geschonken door de Europese unie (en dus ook een beetje door ons via de belasting). Hij is daar zeer dankbaar voor, want zijn eigen regering toont weinig belangstelling. Hoge ambtenaren uit Europa zijn zelfs op bezoek geweest. Er komen jaarlijks zo'n 2.000 bezoekers naar Marojejy NP. Dat is fors minder dan de 45.000 van Isalo NP. Dat vindt hij jammer, daarom moeten we maar veel foto's maken en die aan anderen laten zien, zodat zij ook willen komen.
Aan de andere kant van het dorp begint onze wandeling... eerst een stuk van zo'n anderhalf uur langs het dorp, rijstvelden totdat we bij de grens van het park komen. Dit eerste stuk is vol in de zon, erg mooie uitzichten, heuvelachtig, maar goed te doen. Bij de grens van het park begint het klimmen.... we gaan van 250m hoogte naar camp Mantella op 425m hoogte, nu tussen de bomen, wat wel zo prettig is. Het is best pittig, maar ik merk dat het begint te wennen... het is niet alleen klimmen, maar ook regelmatig weer omlaag. De stukken omhoog zijn vaak in trapvorm, óf met stenen óf met wortels. Volgens mijn iphone hebben we 77 trappen op- en afgelopen . 
In het park zien we de eerste lemuren van deze vakantie. Als de gids een lemur denkt te zien, kijkt hij omhoog en begint een bepaald geluidje te maken. Tijd voor ons om mee te zoeken. Al snel kijk ik in de ogen van een Eastern bamboo lemur, wat dichtbij! Maar ze zijn snel, want als ze ons zien, gaan ze er vandoor... ik probeer nog een mooie foto te maken en merk dat de gids al weer verder is gelopen met de spotter, we klimmen omhoog en de spotter wenkt dat ik mee moet komen, van het pad af en daar zie ik een White fronted brown lemur. Die heb ik nog niet eerder in het wild gezien, yes!
Dit is waarvoor we gekomen zijn! Verder hebben we ook de Helmet vanga gezien, deze vogel is alleen in Marojejy en Masoala te zien en heeft een felblauwe snavel. Die wilde ik ook graag zien.... en we hebben weer een panther chameleon gezien (deze zie je vaak en overal) en een Brookesia superciliaris, een erg kleine kameleon.
Uiteindelijk komen we na 4,5 uur bij kamp 1 aan... erg moe, maar voldaan. We lunchen met heerlijke salade van komkommer en wortel, verschillende groente en gegrilde zebu brouchettes, erg lekker. Als we klaar zijn is het al weer 4 uur.

Tegen de avond neemt Musesi ons mee voor een nachtwandeling. Hij is erg fanatiek en probeert zoveel mogelijk te vinden. Al snel zien we de eerste kameleon, een Nose horned chameleon en een eind verderop de Brown mouse lemur. Deze gaat direct achter een blad zitten als ie ons in de gaten krijgt... killing voor de foto. De rest van onze oogst: Boettger's chameleon (met een blauwe hoorn op zijn neus), Calumma Vencenci chameleon, een klein grijs kikkertje (Stumphia), een klein slapend vogeltje (Magpie Robin), die wakker schrikt en er vandoor vliegt, wormen met uitpuilende ogen en nog een spin. Musesi is vastbesloten om een Leaf tailed gecko voor ons te vinden (want die wilde we graag zien), maar moet het uiteindelijk na 2 uur opgeven.

Teruggekomen in het kamp, eten we en gaan we vroeg slapen.

Dinsdag 23-08-2016

We slapen in cabins, wat niet meer is dan een soort tent van zeildoek waar bedden en/of stapelbedden in staan. De bedden zijn helaas niet berekend op de lange Europeanen, maar ondanks dat, heb ik prima geslapen.

Na het ontbijt lopen we naar beneden naar de waterval van Hubert, genoemd naar een franse bioloog die vanaf 1948 voor een aantal jaar onderzoek in het gebied heeft gedaan. De waterval is voor de Malagassi een heilige plaats. Soms komen mensen hier nog heen om te bidden.
De waterval is mooi en hoog! Na wat foto's te hebben genomen, gaan we weer omhoog. Bij kamp 1 rusten we nog wat. Dan ziet Marc opeens de ringstaart mongoose rond de eetplaats lopen.... geinige, maar ook mooie beesten... ik had ze groter verwacht, maar ze zijn vergelijkbaar met een grote eekhoorn, zeker ook met die staart. Hij snuffelt wat rond bij de keuken en gaat er dan weer snel vandoor.

We gaan op weg naar kamp 2 (Marojejya, 775m hoogte). De weg hier naartoe is nog weer een stuk steiler dan het was naar kamp 1. We doen het rustig aan en stoppen onderweg regelmatig om van alles te zien. Veel vogels (Paradise flycatcher (female), Crested drongo, Blue coua, Pygmy kingfischer, Pollen's vanga), mooie planten en een paar bloemen én de Leaf tailed gecko! Ik kom aanlopen, zegt de gids... ik weet het niet zeker, maar zou jij met je camera daar kunnen kijken, ik denk dat er daar eentje zit. Ik zoom in op het door hem aangewezen deel van de boom (meer dan 6m hoog) en neem een foto... zoom in met camera en ja hoor, daar is ie! Door wat lawaai te maken en met bladeren te ritselen in zijn buurt, probeert de gids hem op te schrikken en opeens verschuift een andere gecko van zijn plek.... zijn het er twee! Later zie ik inderdaad op mijn eerste foto, twee leaf tailed gecko's.... echt super... volgens de gids zijn het ook nog twee verschillende types... de een is inderdaad wat lichter (minder zwarte tekening) dan de ander. Ook de gids is helemaal in zijn element en houdt er de volgende paar honderd meter niet over op... wat een zeer herkenbaar gevoel is, voor mij kan de dag niet meer stuk.
Vlak bij kamp 2 zien we eindelijk ook nog lemuren... de White fronted brown lemur, een soort die we gisteren ook hebben gezien, leuk!
Na een lange steile trap naar boven, hoop ik dat we er bijna zijn... we komen uit bij de rivier, het lijkt net de bovenkant van een hoge waterval, echter je mag niet te dicht bij de rand komen, dus ik kan het niet zien of dat de Hubert waterval is... mooi is het daar in ieder geval wel... terwijl we beide foto's aan het maken zijn, kijk ik waar de gids is... hè, er staan groene cabins acher hem... we zijn er! Dit kamp is tegen de heuvel opgebouwd, niets is vlak en op het hoogste punt staat de eetplaats. Doodmoe komen we daar aan, precies op tijd voor lunch.

's Middags stelt de gids voor dat hij en de spotter op zoek gaan naar de Silky sifaka's en dat ze ons komen halen zodra ze ze gevonden hebben. Dat lijkt ons een prima plan, kunnen wij bijkomen van de ochtend. Tegen een uur of half 3 komt de gids terug met een nieuw plan... wij gaan met hem mee, op zoek naar de sifaka's en de spotter blijft op een andere plek doorzoeken... prima! De omgeving van kamp 2 is van een andere orde dan wat we tot nu toe hebben gelopen... het gaat gewoon steil omhoog! Ok, niet naar boven kijken, gewoon klimmen... wonderwel gaat het prima... zo nu en dan even op adem komen en dan weer verder. De gids laat ons eerst nog een kikkertje zien, die hij in een soort yuca achtige plant vindt (Mantidactilis pulchra), dan mogen we weer verder klimmen terwijl hij overal en nergens kijkt of ie nog wat anders vindt. Dan horen we een fluittoon... twee keer... het is de spotter... hij heeft de sifaka's gevonden... zouden we ze dan echt gaan zien? De twee andere stellen die we tegen waren gekomen hadden ze niet gezien.... de gids zegt dat ze vlak bij het kamp zijn.... maar ja, dan moeten we wel weer eerst naar beneden en dan weer naar boven... we gaan snel op weg... de gids jaagt ons al op, want de dieren verplaatsen zich... naar beneden is nog best een eind, maar is niet zo vermoeiend, anders dan voor je knieën... vooruit langs het kamp en weer omhoog... ik wens dat onze gids ze gevonden had ipv de spotter... we houden vol, wat klinkt die spotter toch ver weg.... we kunnen ondertussen niet meer, maar gaan door vol van de adrenaline... dan kunnen we niet meer verder naar boven en moeten aan de andere kant van de heuvel weer naar beneden... dat moeten we straks op de terugweg ook weer omhoog... de spotter klinkt nu iets minder ver, dus we besluiten door te gaan... het is niet echt een pad meer waar we op lopen en we moeten zelfs over boomstammen heen klimmen en lopen om verder te kunnen... de gids roept met fluitsignalen de spotter, die geeft geen antwoord... en we moeten weer omhoog klauteren, omhoogtrekkend aan bomen... dan horen we de spotter weer... wij vragen ons vele malen af waarom we dit ook alweer doen, maar we zijn er nu écht bijna... de spotter is ons tegemoet gelopen en neemt ons mee naar... jawel... de silky sifaka's... we zien ze nu echt!!

Het is een groep van 4 sifaka's. Dit is de enige groep die in een omgeving van 44 ha voorkomt... wauw!
Musesi geeft aan dat we via een andere weg terug gaan... dezelfde weg terug is te lang... de andere weg terug is ook erg lang... ook hier weer dalen en klimmen/klauteren via niet vaak gebruikte paadjes... ik moet erg oppassen, want aangezien ik moe ben, blijf je wat vaker acher takken e.d. hangen... uiteindelijk komen we op het stuk waar we eerder die middag met Musesi waren, toen we de spotter hoorde fluiten.... nu alleen nog maar dalen, maar nog wel een heel stuk en het wordt al donker... niet fijn in zo'n gebied waar je je ogen goed nodig hebt om te zien waar je loopt.... écht kapot en in het donker komen we bij de eetplaats... Marc grapt nog dat we vanavond niet meegaan met de nachtwandeling. Nog geen 5 minuten nadat we aankomen, begint het toch te regenen! En niet veel later komen de gids en de spotter met een gecko (Paruedura gracilis) op een stokje aanzetten... geen nachtwandeling... dan komen we toch met de dieren naar jullie toe! Ik berg net mijn camera weer op, dan komt Lex, de kok, met een salade in de vorm van een gecko! Erg geinig gedaan, ook een foto waard... en nadat ik mijn camera weer heb opgeborgen, komen Musesi en de spotter weer aan met een andere speciale gecko (Utoplatus lineatus).... ze proberen het ons erg naar de zin te maken. Als diner eten we verder de vers geslachte kip en als nagerecht, geflambeerde banaan met rum!

Woensdag 24-08-2016

Vandaag weer terug van kamp 2 naar 1 en dan naar het dorp. Allemaal bergafwaarts, met zo nu en dan een klim... moet toch goed te doen zijn?
We zijn nog maar net de bocht om, op weg naar de trap naar beneden, als ik een bamboo lemur vlak voor me zie.... Marc wijst ook al naar een andere... het is alsof ze ons komen uitzwaaien. Op weg naar beneden moeten we goed blijven oppassen, door de regen van gister, is het af en toe glad. Niet snel daarna komen we ook nog de White fronted brown lemurs tegen... ze zijn allemaal flink actief zo vroeg op de morgen.
De wandeling terug verloopt prima, we hebben beide wel wat last van onze knieën, maar dan lopen we gewoon wat langzamer. Bij kamp 1 pauzeren we even en gaan dan weer verder. Als we na een tijd weer naar boven lopen, glijd ik opeens met mijn linkervoet van het pad af... ik kan me nog net met mijn handen aan de reling vasthouden (die hier toevallig was), anders was ik menig meter naar beneden gevallen... terwijl ik daar hang, roep ik om hulp... het lukt me zelf niet me omhoog te trekken. Marc en de gids komen aansnellen, de gids klimt een stuk naar beneden en duwt me omhoog en Marc trekt me omhoog. Mijn rechterknie is pijnlijk, aangezien mijn onderbeen naar rechts is gebogen tijdens de val. Ik kan op mijn been staan, dus er zal wel niets gebroken zijn. De gids is zich dood geschrokken... je had bijna beneden gelegen... dat had mij mijn baan kunnen kosten. We gaan verder. Hij blijft er maar vol van.... ik strompel er wat achteraan. Ik merk dat ik erg geschrokken ben en steeds als we een wat grotere stap moeten nemen, raak ik gestrest... Marc helpt me gelukkig goed, zodat ik vanzelf weer rustiger wordt. Musesi is aan het bellen met zijn baas om te vertellen dat ze er nu eindelijk wat aan moeten doen om het veiliger te maken, hij heeft het toch al zo vaak gezegd. Ondertussen komen we Lex weer tegen... ook die krijgt het verhaal te horen, na een kwartier hebben ze het er nog over. We komen weer een paar White fronted brown lemuren tegen, maar het doet me nu even wat minder. Ondanks dat de wandeling stukken minder vermoeiend is dan de dag ervoor, is ie voor mijn gevoel 10x zo zwaar, voornamelijk omdat ik niet goed kan lopen. Gelukkig gaat het met Marc zijn knie stukken beter, hoewel ook hij er op het laatste stuk weer erg last van krijgt. Dat laatste stuk is weer erg mooi, maar we zijn super blij als we Dama zien staan met de auto!

We rijden via Sambava naar Vohémar waar ons hotel voor vanavond is. Als we daar aankomen en ik uit de auto klim merk ik dat ik niet goed op mijn rechterbeen kan staan. Hij doet écht zeer! Marc helpt me naar de receptie, de tranen springen in mijn ogen. We zouden een kamer op de eerste etage krijgen met uitzicht op zee... Dama heeft maar gelijk geregeld dat we een kamer op de begaande grond krijgen... ook biedt de dame van het hotel aan dat ze het eten wel naar onze kamer kan brengen. Ik ga op het bed zitten en wil mijn been recht op het bed leggen, maar ik kan mijn been niet strekken. Dama vraagt of hij misschien een dokter moet halen. Ik wil het eigenlijk eerst een nachtje aankijken... het is morgen vast beter... ik heb er toch ook nog zo'n 3 uur op gelopen, dus echt heel erg kan het vast niet zijn. Na even met Marc gesproken te hebben, besluiten we dat het misschien beter is om nu een dokter te halen, dan vlak voor we morgen weggaan. De dokter wil het ook nog een nachtje aankijken, maar schrijft wel pijnstillers voor die ook ontstekingsremmend werken en een gel die ontstekingsremmend is. Zolang mijn been op de rechterkant ligt, doet het niet pijn, want de pijnlijke plek zit aan de binnenkant van mijn knie. Mijn douche waar ik na 3 dagen toch wel naar uitkeek, kan ik maar beter even tot morgen uitstellen. Het slapen gaat met tussenpozen wel aardig en 's morgens lukt het me zelfs weer helemaal zelf te lopen!