Ankarana NP

Zaterdag 27-08-2016

Vandaag gaan we via Ambilobe naar Mahamasina, waar Ankarana NP gelegen is. De weg naar Ambilobe is zo'n 100 km zandweg, vergelijkbaar als van Vohémar naar Daraina, alleen iets minder slecht, maar nog steeds belachelijk slecht en verschrikkelijk stoffig. De inschatting is dat we er tot Ambilobe zo'n 4,5 à 5 uur over zullen doen.
We komen het eerste stuk veel zebu kuddes tegen. Allemaal op weg naar Daraina, naar de zebu markt die zaterdag en zondag gehouden wordt. Mensen lopen soms wel dagen om hier heen te gaan.
Na zo'n 60 km staat er een hele rij vrachtauto's stil. We rijden er langs totdat wij ook niet meer verder kunnen. Er is een truck omgevallen. We stappen uit om te gaan kijken. Een overlandtruck die langs de omgevallen truck wilde rijden kan niet verder omdat de weg daar kapot is. Er zijn een aantal mensen druk in de weer om de weg weer te maken, zodat het verkeer er langs kan. Het ongeluk is nog maar een paar uur geleden gebeurd. Iedereen doet gewoon wat ie kan en iedereen neemt het zoals het is. Maar ook voor de Malegassi is het toch wel zo bijzonder dat zij met hun telefoon foto's maken. Ik voel me dan ook niet bezwaard dat ook te doen. Al met al hebben we hierdoor ruim een half uur vertraging... dit valt me echt reuze mee gezien wat er gebeurd is.
In Ambilobe hebben we een late lunch, vanaf hier is het weer gewoon asfalt. Ook hier zitten zo nu en dan kuilen, maar het schiet tenminste op. Ongeveer 1 km buiten Mahamasina hebben we een heerlijk hotel... na 2 dagen kamperen, is het wel weer tijd voor een warme douche!

Zondag 28-08-2016

Het national park in Ankarana is bekend om zijn tsingy. Hier maken we een wandeling van zo'n 3 uur. Lang niet genoeg om het hele park te zien, maar we krijgen zo wel een idee. We wandelen eerst naar de Perte des rivières. Dit is een plek waar twee rivieren in de grond verdwijnen. Ze lopen verder ondergronds naar de straat van Mozambique. Dit is een erg mooie plek. De rivierbodem (die nu in de droge tijd droog staat) is volledig van steen en er is een natuurlijk stenen amfitheater. In de stenen zie je fosielen.
We lopen door de rivierbedding naar het bos. Daar zien we verschillende vogels en zelfs ook een Ankarana sportive lemur. Dit zijn eigenlijk nachtdieren, maar soms zie je ze ook overdag in een V van een boom waar de stam zich splitst, dit is namelijk de plaats waar ze ook slapen.
Vanuit het bos lopen we de tsingy op. Dit zijn puntige leisteen karst punten. Het stuk waar we lopen is een kleine tsingy. Het park is heel groot, op andere plekken, zijn grotere te vinden. De term tsingy komt van tsingy tsingy, wat uit de malegassische taal komt en zoveel betekent als ergens dansend overheen lopen. Je moet goed kijken waar je loopt met die puntige stenen, want vallen wil je hier niet :-)
Wat ook wel apart is, is dat in sommige stenen ijzer zit. Als je op de stenen klopt, kan je het verschil horen. Degene waar ijzer in zit klinken veel 'metaal-achtiger' en hebben een toon alsof je op een xylofoon slaat, de andere stukken klinken veel doffer. 
Ook groeien er bomen en planten op de tsingy. Doordat er in hoekjes en gaten aarde en zaden blijven liggen, is dat mogelijk. Sommige plekken in de tsingy zijn zo hoog dat je door een canyon loopt.
Na de tsingy zit de wandeling er weer op en lopen we terug naar de ingang waar Dama op ons staat te wachten.
We rijden nu nog verder naar het noorden. Voordat we naar onze nieuwe hotel gaan, zullen eerst de red tsingy bezoeken. Het gaat steeds harder waaien. We rijden langs uitgestrekte lege landschappen. In de buurt van de red tsingy is de aarde volledig rood. Vanaf de ingang van het park moeten we nog 17 km over los zand rijden. De gids en twee dames die een lift nodig hebben, rijden met ons mee. Halverwege stoppen we om te lunchen. Deze tsingy is weer anders. De tsingy ligt in een canyon en deze tsingy zijn ontstaan uit zand, door erosie van water en wind. Ik vind deze tsingy echt ontzettend mooi, o.a. ook door de kleuren. We lopen naar beneden zodat we de tsingy van dichtbij kunnen zien. We mogen niet overal dichtbij komen omdat deze tsingy kwetsbaarder zijn, maar op één plek kan het wel en daar voel je inderdaad dat ze van zand zijn. Als we weer naar boven zijn gelopen, gaan we via een andere weg terug en daar zien we nog een grotere canyon. Het waait daar zo hard dat je voorzichtig moet zijn, dat je niet in de canyon valt. Als dit Amerika zou zijn, zouden er allemaal hekken geplaatst zijn, maar de charme hier is, dat dit niet het geval is.
We slapen vannacht in de Nature lodge bij Joffreville. Om hier te komen rijden we over een slechte kiezelweg. Aangekomen bij de lodge, zien we dat de auto een lekke band heeft. Dama had het wel gemerkt, maar is er het laatste stukje mee doorgereden. Wij hadden helemaal niets gemerkt.
De lodge is nog een tikkie luxer dan degene waar we afgelopen nacht hebben gelogeerd. Er staan op het terrein allemaal bungalows die uitkijken op het Amber gebergte met bijbehorende zonsondergang. De bungalows lijken op van die Keniaanse safari lodges. Ook het restaurant heeft hier wel wat van weg en het eten en de cocktails zijn super.