Op weg naar Antsirabe

Woensdag 13–9-2023

Ziek

Donderdag 14-9-2023

Ik begin me langzaam iets beter te voelen. De koorts is weg, ik ben ok in mijn hoofd, maar de diarree is nog niet weg. We hebben gisteren met Ony afgesproken dat we vandaag om 12 uur vertrekken naar Antsirabe. Als we dit doen kunnen we het programma weer oppakken volgens planning. We hebben dan alleen Anjozorobe gemist (helaas, helaas…).
Het zo’n 170 km naar Antsirabe. Ondanks dat de weg geasfalteerd is, doen we er vijfenhalf uur over. Het eerste stuk asfalt is in vergelijking met 8 jaar geleden een stuk verbeterd. Twee jaar geleden is het geheel vernieuwd. De reden dat het verder zo lang duurt is doordat je veel door bebouwd gebied rijdt, achter vrachtwagens rijdt en dat het wegdek slecht is.
Tijdens de rit krijg je veel mee van het leven in Madagascar, dus ondanks dat het een reisdag is, zie je ook veel. We zien veel schoolkinderen. Je herkent ze aan hun gekleurde blouse-jas. Aan de kleur van de blouse-jas kan je zien op welke school ze zitten. De lichter blauwe zijn van de publieke scholen, de andere van private scholen, zoals bijvoorbeeld van een katholieke school.
Rond Tana is veel water, we zien hier de zilverreiger en ook een donker gekleurde vogel. Helaas zijn de wegen hier niet geschikt om te stoppen om ze te herkennen. We zien er ook veel mensen aan het werk, sommige vissen, anderen lopen tot hun nek in het water en verzamelen de planten voor hun vee, anderen werken op het land.
In de buitenwijken van Tana zien we hoeveel veranderd is, naast de nieuwe weg, wordt er ook veel gebouwd, zo zie je het begin van ontstaan van ketens, zoals een pizzatent. Raar genoeg zie je hier niet de bij ons bekende westerse ketens, maar anderen, zo ook met frisdrank… zie je op het vasteland van Afrika overal Coca-cola, hier is het World cola, een goedkoper merk, die wel aan de weg timmert door huizen rood te schilderen met hun reclame erop. Sowieso zie je veel reclame huizen. Alles wordt hier geschilderd, niet gedrukt, of het nu de reclame is, of de verkeersborden en plaatsnaamborden.
Verder bij Tana vandaan, zien we ook weer bij de typische werkzaamheden van buiten de stad en de dorpjes… zoals de afgravingen voor bakstenen. Door de rode aarde, zijn de bakstenen allemaal rood, zo ook de huizen. Er worden veel huizen in de buurt van Tana bijgebouwd. Rami, onze gids uit Masoala, vertelde ons al dat de laatste jaren de bevolking met miljoenen is toegenomen. Dat is wel zorgelijk, maar verklaart wel waarom de extra bouw nodig is.
We komen nu in een gebied waar veel met metaal wordt gedaan. Er zijn verschillende winkeltjes waar ze potten en pannen hebben en voor de toeristen worden metalen autootjes gemaakt die ze op verschillende plekken langs de kant van de weg verkopen, in allerlei verschillende soorten en maten. Acht jaar geleden zijn we met Shoestring in Antsirabe naar verschillende demo’s geweest waarin we zagen hoe o.a. dit soort autootjes gemaakt worden. Als we willen, kan dat nu weer, maar dat slaan we dit keer over.
Onderweg zien we ook allemaal oude franse auto’s, zoals de Renault 4 die in Tana als taxi wordt gebruikt. Allemaal in best goede staat, dus Marc zou sommige het liefst meenemen naar Nederland, zoals de groen met roze eend die langs de weg te koop staat.
Tegen half zes komen we bij ons hotel in Antsirabe. De stijl doet een beetje chinees achtig aan, glimmend, allemaal net niet. We hebben een ruime kamer op de derde en hoogste etage. Zo komen we nog aan onze beweging van de dag.
Dit hotel is duidelijk een stuk populairder dan we tot nu toe hebben gezien. We eten op tijd en dat is maar goed ook want later kan niet iedereen direct een tafeltje krijgen. Naast ons staat een grote tafel die gereserveerd is. Het blijkt van een groep mannen te zijn… beetje sportschool types, militaire types. We proberen te raden wat voor groep het is… de volgende dag horen we van Jado dat het inderdaad militairen zijn, maar niet uit Frankrijk zoals wij dachten, maar uit La Réunion… logischer ook… een vreemdelingenlegioen.
Onze ober is wel behulpzaam met advies voor het eten als ie hoort dat ik nog last heb van mijn maag… de gebonden groentesoep blijkt inderdaad een goede keus. De picniclunch bestelling voor de volgende dag heeft wat meer voeten in de aarde, maar het lukt ons een groente sandwich te bestellen. Ik ben benieuwd.