Naar Morondava

Woensdag 20-9-2023

Vandaag gaan we naar Morondava. Over dezelfde stoffige, oncomfortabele weg als heen. We vertrekken om 7 uur en omdat de meeste toeristen op woensdag vertrekken ivm vlucht op donderdag in Morondava, moeten we even wachten op de pont. Het is weer dezelfde soort pont als eerder in de week, met ruimte voor 3 auto’s. Wij gaan als tweede de pont op en na ons komt nog iemand. Kennelijk heeft die chauffeur iets minder ervaring, want hij schiet de pont op en rijdt bijna de bootsman van zijn sokken.
Vandaag rijdt er bij ons geen bewaking mee. We begrijpen dat dat alleen bij de laatste auto in de karavaan is en niet om en om zoals wij dachten. Over het eerste stuk doen we drieënhalf uur zodat we tegen half 12 bij Mad Zebu zijn. Net zoals op de heenweg genieten we weer van excellent eten.
Op de tweede ferry hebben we het met Jado over de sifaka’s en dat we in Kirindy de Verraux sifaka’s niet hebben gezien. Hij bedenkt zich geen moment en belt een vriendje bij de Akiba lodge en vraagt of ze daar in de buurt zijn. Hij belt later terug en bevestigt het. Tegen een vergoeding kunnen we nog voor we naar de zonsondergang op Allée des Baobabs gaan, nog een korte excursie naar de Verraux sifaka’s doen. Het volgende stuk is zo stoffig dat ik niet met open raam kan rijden zonder stof in mijn ogen te krijgen ondanks mijn zonnebril, maar Jado gaat als een speer. We zijn rond half 4 bij de lodge en binnen een kwartier staan we onder een boom met een groep sifaka’s die rustig bladeren en fruit aan het eten zijn. Ook in deze groep is een kleintje. Deze is nog maar drie weken oud. Een mooie ervaring er weer bij. Op de weg terug naar de auto laat hij ook nog twee muislemuren zien, die hun slaapplek bovenaan een paal van een leegstaande overkapping. Erg schattig die kleine oogjes en oortjes.
We rijden verder voor de zonsondergang, net als de rest van de toeristenmeute. Het is nu al druk… in het hoogseizoen zal het helemaal niet leuk meer zijn. De Tsingy trekt jaarlijks vergelijkbare aantallen toeristen als Isalo. Het verschil is dat de Tsingy door de zandweg in het regenseizoen niet bereikbaar is. Zelfs het dorp is rond die tijd van de buitenwereld afgesloten. Ze moeten dus hun aanlevering voor het regenseizoen voor een half jaar regelen.
De zonsondergang is buiten de verschillende irritante drones erg mooi! We hebben een mooi plekje gevonden en daarna kwam de ene na de andere ook op hetzelfde plek zitten en kijken we met zijn allen naar de ondergaande zon.
Nadat de zon onder is, zien we Jado weer bij de auto. Hij heeft ook niet stil gezeten en heeft lokale rum voor Marc gescoord. Super attent van hem. We rijden we ons laatste stuk van de dag, nl. naar Morondava, waar we een hotel aan het strand hebben. Het is een goed hotel met een goede douche die we hard nodig hebben. Schoon en hongerig, schuiven we aan voor het diner, met zowaar geen bedelende honden bij de tafel, maar bedelende katten, waarvan eentje met twee kleintjes. We zijn de slechtste niet en verpestten ze nog een stukje verder met wat stukjes vis.
Vandaag hebben we afscheid genomen van Jado. Hij kwam nog even bij ons zitten aan tafel en heeft de lokale rum over geschonken in de lege rumfles van Marc en zo krijgt hij een halve liter super sterke drank. We halen nog wat herinneringen op van afgelopen week en beloven hem nog de foto’s op te sturen van de harrier-hawk, waarvoor hij ons zijn adres geeft. We geven hem zijn fooi en een pakje hardkeks voor onderweg en maken nog een foto als herinnering. Morgen zal hij in twee dagen terugrijden naar Tana en wij vliegen terug.