Ile Sainte Marie

Zondag 04-09-2016
Het is bewolkt als we wakker worden. Als we aan het ontbijt zitten, gaat het regenen... jammer... we blijven bij de lodge en als het tegen twaalf uur droog is, besluiten we naar het dorp Ambodifofatra een half uur verderop te gaan lopen. Onderweg is een piratenkerkhof. Ile Sainte Marie is een oud piraten bolwerk met Ambodifofatra als middelpunt. We gaan met een gids erheen die veel weet te vertellen over de verschillende graven. Naast piraten liggen er ook geestelijke en ambtenaren... zoals een ambtenaar die zo corrupt was dat ie uiteindelijk piraat werd.
Om naar het dorp te lopen moeten we over een brug. Ambodifofatra is het punt waar de ferries richting Soanierana Ivonga varen. Deze ferry zullen wij dinsdag ook nemen. Verder is het een levendig dorp. We lunchen in een westers uitziend restaurant. Het eten en de sfeer zijn daar erg goed. De eigenaar zit samen met zijn vrouw en honden gezellig op het terras en even later stopt er een vriend met een luxe quad die bij hen komt zitten. Hoezo patserig.
Als we weer terug lopen zijn er voorbereidingen voor een feest op Ile Madama (kleine eiland halverwege de brug) in volle gang. Er staan dansers te wachten totdat zij aan de beurt zijn en er wordt live muziek gemaakt.
Bij de lodge relaxen we nog wat bij de eetzaal. Er zijn overal hoekjes ingericht, zodat je gezellig kan zitten.

Maandag 05-09-2016
Het feest is tot na drieën doorgegaan. Ik heb daardoor slecht geslapen. Aan het ontbijt komt de eigenaar van de lodge ons vertellen dat we een warme trui aan moeten doen, naast een korte broek en blote voeten. Het kan namelijk op zee erg koud zijn. We gaan met hem de zee op om bultrug walvissen te zien.
We gaan met een groep van dertien in een motorboot de zee op. Als ik de boot zie, begin ik hem toch een beetje te knijpen. Ik ben een keer op Tenerife in een boot verschrikkelijk zeeziek geworden en sindsdien ben ik erg gespannen als we de zee op gaan voor walvissen of dolfijnen te spotten. De zee is redelijk kalm, maar als we wat verder van de kust varen, zijn de golven toch wel hoog en in deze boot voel je dat erg. Ik kijk gespannen naar de horizon en probeer me te ontspannen. Iedereen kletst gezellig en ik wens dat ik niet mee was gegaan. Ik zie aan de voorkant van het schip dat een jongen het er ook aardig moeilijk mee heeft. Ik probeer niet op hem te letten, want dat werkt erg aanstekelijk. Ondertussen is er een walvis gespot. We varen er op af. Het blijken twee volwassenen en een kleintje te zijn. We mogen, doordat er een kleintje bij is, maar een half uur in de buurt blijven (anders een uur). We moeten op minimaal 100 meter afstand blijven. Door de golven moet je je goed blijven vasthouden. De walvissen geven goede afleiding. Door het kijken ontspan ik en kan ik gelukkig genieten. Deze walvissen zijn fantastisch om te zien. Waar andere walvissen in het water blijven en je zo nu en dan een stukje rug of staart ziet en wat water dat naar boven spuit, zie je hier dat ze uit het water spingen. Geweldig! Ook zie je ze zo nu en dan een rug of borst vin. Het half uur is zo om, maar in die tijd hebben ze wel verschillende malen gesprongen!
We varen weer verder. De zee is gelukkig wat kalmer geworden. De eigenaar krijgt een bericht door dat er ter hoogte van het hotel een groep van wel 10 bultruggen is gesignaleerd. We varen er heen. Als we daar komen, blijkt het loos alarm te zijn geweest... ze waren hier een uur geleden... het bericht is te laat doorgegeven. De eigenaar is boos en wij zijn teleurgesteld. We gaan op zoek naar andere walvissen. Als we na een half uur nog steeds niets gezien hebben, varen we terug richting het hotel. Het is jammer dat het bericht van de groep van tien zo'n teleurstellend gevoel geeft, want we hebben tenslotte wel bultruggen gezien en ze zien springen!
Bij terugkomst krijgen we een kopje kaneelthee. Heerlijk, ik ben wat verbaasd dat ze dat hier ook hebben... maar waarom niet, er groeit tenslotte ook kaneel hier. De rest van de dag brengen we door met relaxen. De cocktails smaken hier uitermate goed!